Edirne Şiirleri 2. Karaağaç Yolları

Yunanlılar bu yoldan gelmişlerdi
Bu yoldan gittiler
Önce galiptiler
Sonra bittiler.

Her şeylerini yitirdiler
General, ordu, eş dost
İnsanları inim inim
İnlettikten sonra
Evlat,koca,para, pul
Hepsini bırakıp kaçtılar.

Kara ağaç yolları
Bir ulu yoldur
Her iki yanında
Anıt ağaçlar,ak kavaklar
Kara ve ak günlere şahit oldular…

Zaman Çanakkale zaferi sonrası
Atatürk atının üzerinde
Teslim alınan Edirne
İstasyonuna geliyor
Enver Bey’le araları henüz bozuk değil,
Bir gizli çekişme var ama
Edirne’yi kim Bulgar’dan alacak
Yarış bu..
Edirneli Atatürk’ü
Bağrına çoktan basmış bile
Çanakkale’nin büyük kumandanı
Enver’se yine geç kalacak…

Karaağaç yolları
Arnavut kaldırımı
Dün öyleydi bugün de öyle
Kara ağaçların her biri
Düşmana ölüm tuzağı
(Dün öyleydi,
bugün de öyle)

Turist kafileleri gelir geçer
Her bir ağacın bir tarihi var
Bilmezler,
Kimi gazi
Kimi şehit.

Karaağaçlar altında
Bir mezarlık
Şehitlere selam
Gazilere hörmet
Buradan ne askerler geçti..
Fütüvvet erleri..
Eflak’a,Bogdan’a,Mohaç’a
Ceplerinde leblebi, şeker.
Göğüslerinde kuran
Gitti de dönmediler…

Karaağaçlar tümünü bekler
Gaziantep’den Ökkeş’i
Malatya’dan İlyas’ı
Sivas’dan Ali’yi
Gitti de gelmediler
Karaağaçlar her şeye şahit
Çünkü buradan geçtiler
Bütün o cenge gidenler
Kimisi gazi oldu, kimisi şehit
Buna bütün erenler şahit

Şimdi derler ki,
“Bunları artık unut..”
Yavaş yavaş yürürken
Karaağaçların altında
İşte aklıma geldi
Yaşadığımız günlerden
Geçmişe tarih düşürdüm.

(Edirne,Meriç Kıyısı,2002)