Edirne Şiiri - Mehmet Zeki Gezici

1
Kıssası Enbiya’da
950 yıl yaşadı Adem
Edirneyi görmeden öldü
yaşayan Adem’se hala kahveci.
2
Ne Birinci Osman gördü
Karaağac’ı güller içinde Ayşekadını
Balkan karlarının
getirdiği serinlikleri nehirlerde
söğüt diplerinde gölgeleri
otlar bir ormandı
Rumeli’nde tepeler uzun soluklu
çocuklar parmak kadar az ömürlü
ıhlamur kabukları düğüm
edilmemişti gürgen dallarına
yol yoktu sallar inmemişti Karabiga’dan.
3
ikincisi cocuktu gençti zaten
Lehistan’a varana kadar sakalım çıkar
sultanlığım da büyür derdi
at sırtında ancak Yedikule’ye vardı
derken ilmik boynunda asılı kaldı.
4
Birinci Selim doğuya bakardı
kılıç oluğundan alevi kanı içmek için
çocuktum ilk gördüğüm filmdi sinemada
kızıl bir nehir gibi akıyordu boyun yarasından
şerbet niyetine içtigi kızılbaş kanları
ikincisi Sinan Ustanın işvereniydi
aşkları teninde alevlendi
Nurbanu hamamda bir ölüm tası.
5
Zaman kendini eskitir de geçerdi
değdiği taş oyuklarından güvercin kanatlarında
revnaklarında yıkanan su sesleri
döşeli mermer kalıplarını uyandıran
sekiz payeye dayanmış
kubbenin içinde sonsuz zaman
Şehzade Mustafa’nın başıydı omuzlarında
yükselen İznik kayalıkları
mercan çinilerinde
erimiş
akan karanfillerdi
dönerek geçen
ışığın altından.