Edip’ten Şiiri - Gökdeniz Candan

Beni koydun Edip yerine,
Reva gördün bu yazgıyı.
Gömdüm mevsimlerine acıyı,
Ama tohum çıktıkça inecek derine.

Kimi koyacağım ki yerine?
Hayal edemiyorum, yetmiyor hazine.
Sen koy ver gitsin, yaz beni mazine
Ama dayanamam senin kış mevsimine.

Kalbinde bir odayı bırak,
Bir köşem bile yok mudur?
Kilidini açmak böylesine zor mudur?
Bırakma beni, ah o sevginden ırak.

Işığında yanmayı, Edipliğinden ölmeye yeğlerim,
Virane olsam da yine gözlerinde gezinirim.
Güzünde koşup, yazında yanmayı pek isterim;
Yeter ki sen, ah sen “gel” de sevgilim.