Almış kalbini, kalbimin yerine koymuş.
Talihsiz, bu sevdadan bir haberi yokmuş.
Ne denli acımasızsa, o derece gaddar olmuş.
Hissiyata dair ne varsa, demek yüreğinde son bulmuş.
Sözler anlamını yitirince, kifayetler iki büklüm olmuş.
Anlayamadım!
İnanılası şey değil bu, zaten anlatmak da çok güç bir şeydi.
Dem vurmadıktan sonra zaman, yürek nasıl sevdiğini söylerdi?
Kâh ağlayıp kâh gam alsam da hayattan, alnımıza yazılan hep kaderdi.
Ölüm bile olsa sonunda, senli hayat inan her şeye değerdi.
Kalp sızlar, yürek incinir ki, hey hat! sevdiğim başkasını sevdi.
Acılar sarınca bu denli yaradan her yanımı, aklım ümitsizliğe yenildi.
Sen, sevmesini dahi bilmediğim halde âşık olduğum biricik sevdamsın
Yürümekten bile aciz yüreğime talih prangalar taksın
Keşmekeşleri yaşayan kalbim uykusunda reh-i sevdanın, nasıl uyansın
Mucizedir ilacı, aşka müsebbip derman olmaz, sebepler ne yapsın
Âfâkımı sarmışken bin bir bilinmeyenli denklemler, gözyaşlarım içime aksın
Hangi ufuktur ki hissiyatıma tercüman olan… bir anlık ümidim vardı artık yok saysın
Ne olacak şeydi bu,
Ne de olması gerekenin ardındaki sır;
Ne kalbe fütur eden bir ses,
Ne de ölüm sessizliğiydi bu.
Bu...
Hıçkıran yüreğimdi, ben değildim ağlayan
Bir damla isyan aktı sükût pınarlarımdan
Böyle nasip mi olurmuş kan rengi sevdadan
Hicran dehlizine dönüşmüş düşüncelerimdir kanayan
Bir demet ümit bekledim, ızdırap oldu asuman
Aritmi bir dengede böyle yanar mıymış insan
Öyle sevmelisin ki,
Kelimeler yetmemeli bazen.
Kelimelerin tıkandığı yerde nutkun tutulmalı, sükutun ikrardan önce anlam bütünlüğüne ulaşmalı tüm bedeninde.
Bir bakış, bir gülüş, bir serzeniş belki de "ah! " diye bir iç çekiş olmalı, anlatmaya yetmeyen kelimelerin yerine.
Öyle sevmelisin ki,
Anlayana belki bir sükut, belki de içten içe bir haykırış olmalı.
Sessiz kaldın yine yüreğim hırçın esen rüzgarın en onulmaz zamanında.
Hani çığlığa meydan okuyacaktın da dağlar seninle dize gelecekti,
Hani gökyüzü seninle ağlayacak yeryüzü lerzeye gelecekti yamacında,
Hani ümitsizliğe çiçek atacaktın mermiler hep seni seçecekti...
Sen de yalancı çıktın demek ki kendine bile doğruyu söyleyemeyen.
Senden başkasına yazmadım YALAN DEĞİL İNAN
Başkası yoktur, bir tek sen varsın aklımda…
Nar olsun yerim, YALAN DEĞİL İNAN.
Uzaksın ama,,, yakınsın…. esrarlısın aslında…
Lal olsun dilim, YALAN DEĞİL İNAN.
Gözlerim ötelere dalıp gitmekte,
Kalbim yakınlardan dem vuruyor.
Sevgim önce doruk noktaya ulaşmakta,
Sonra içimi nedensiz bir gam sarıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!