Edinim Ve Manifesto Şiiri - Vedat Koparan

Genç beyinlerdeki anlayış ve davranış eksiklikleri, içinde bulundukları ortamdaki yetişkinlerin eksik anlayış ve davranışlarının birer yansımasıdır.
Onlara kazandırılması gereken edinim önce düşünmeyi, özellikle doğru düşünmeyi, doğru düşünmenin de bilimsel düşünüş olduğundan hareketle her olay ve olguyu sorgulayan şüpheyle bakan ve eleştirel yaklaşımı sağlık vermekten geçtiğini kavratmaktır.

Tüm sınıflı toplumlar ve yaşamın gerçeği bize bu maddi gerçekliği çok net yansıtmaktadır. Zira şu doğru tespit “insan nasıl yaşıyorsa öyle düşünür “ve insan içinde bulunduğu koşulların ve tarihsel birikimin birer yansımasıdır. Bu gerçeği farklı ortaya koyan kişi ve toplumlar egemen gücün oluşturduğu o büyük etkiden ötürü farklar gösterir. Keza çarpıtılmış algılamalar, bilimsel düşünüşten uzaklaşmalar tam bir karmaşa içinde ki oluşumlar günümüz emperyal çağın işleyişinin insan beyni ve yaşamına hükmedişinin açık göstergesidir.
İşte bizi kuşak farkı diye zıtlaştıran gerçek neden ve bir önceki kuşağın bir sonrakinden kopmasını sağlayan bu edinimden uzaklaşmak olduğunu görmek gerekir. Aynı dili kullanmamanın getirdiği bu durum adeta bir yıkım haline gelebilmektedir. Bir insanın yetişmesi bilincinin açık hale gelmesi kişiliğinin oluşması elbet uzun erekli sabırlı bir çabayı gerektirir.
Olması gerekenin; olması yönünde olanın, birlikte bunu istemesi ve sevgiyle- saygıyla yapıcı yaklaşımları ortaya koyucu bir emek ürünüdür. Alan almayı ve bilmeyi bilirken, vermeyi bilende bunu bilinçli yapmalı ki istenilen en sağlıklı bir durum oluşabilsin.
Cihanda Kâmil ol ki, Arif olan anlasın seni. Ancak Cihanda Arif olursan Kâmil olan anlar seni.

Delice yaşanan bir çağda
Delice bir yangının ortasındayız
An be an yanıyoruz
Farkında mıyız?
Küçülüyor,
Çalınıyor yaşamlarımız
Biz ne yapıyoruz
Nereye gidiyor
Nereye varıyoruz
Uyuyor musun?
Sevgili küçüğüm
Katlimize ferman buyuruyor
Çağın vampiri
Kâğıttan kumdan evler gibi
Yıkılıyor koca kentler kasabalar
Beynimin içinde
Yer kürenin
Altında ve üstünde
Depremler oluyor
Toprak;
Kimin ayağının altından kayıyor
Gök ne kadar puslu
Ne denli kirlendi yeryüzü
Yağmurlar ağlamaklı
Her yandan
Nükleer zehir kusuluyor
Görüyor
Duyuyor musun?
Ey sevgili insanlık
Ölüyoruz yaşarken
Olmuş yarım aklımız alık
Erken geliyor kalleş ölümler
Yaşayan birer ölüden farksızca
Kan kusuyor
Kan ağlıyor dünya
Ey can insanlık,
Ey özüm
Ey kırık
Kelepçeli sözüm
İç denizleri hüzünlü
Güzel kara gözüm
Uğruna ölümlere gidip geldiğim
Sevgili halkım
Neyin tadı kaldı
Ne olur susma
Söyle bana
Yaşamları çalınan
Felaket çocuklarıyız
Farkındalığın farkında
Kentlerde,
Sanayinin çarklarında
Beş para eden emeğin alın teri
Yaşamı her an örerken
Kalleşçe kölece talan edilirken
Kırda,
Yoksullaşan köylü
İnim inim inlerken
Tüm benliğinle
Demir bir gülle gibi
İnsanlık adına
Koy bunu ortaya
Yok, olsun karanlıklar
Kaçsın gün karaları
Yok, olmasın yaşamlar
Bir düşünen
Bir üreten
Bir doğayı ve
Kendini değiştiren
Canlının erdemiyle
Söylensin hep ağızdan
Bizim olan o kardeş türkü
Kavuşsun insan insana
Her şey insanlık
Her şey dünyanın
Her şey bu günden gelecek için
Yeni bir yaşam yeni bir dünya
Var olacak seninle
Doğacak apak gün
İşte o gün
Gerçek özgür gün
Açacak emeğin kızıl gülü
Ve işte ben
O zaman doğacağım
Emeğin-işçilerin elleriyle
Ölümsüz sevdamla
Ölümsüz yolcularıyla ölümsüzlüğe

Bitmedi…

Vedat Koparan 19.03.2011 Sevgiler