rahmine boşluğunu bandım çoğalan seslerin
cildi sinekli çıbanlar çocuklaşmış huzurun boynunda
zil çaldı!
sentetik oyunun estetik uzuvlarında
ağzımı yokladı dişli değişkenliğin esneyen gıcırdaması
siyahi faça ile darlığı gerilmiş mahremin
enlerinde ve boylarında rengi kısırlaştırılmış eşeyli üreme
kan ter içinde hızlı nabız atışları
ağır ağır derisini çatırdatan iltifatın
incelen bileklerinde gözlerimi kardı
sağırlığını bileyledi kendinden geçmiş sedefli ellerim
ölümün melez halini…
tonlarını arttırdıkça
ağzı yüzülü azgın siyahın sırtlarında
çizgilerine basmadan
yürüyorum hâlâ
Pavlov’un köpekleriyle
(akatalpa,ocak-2014)
Mehmet Hakan DülüloğluKayıt Tarihi : 8.1.2014 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!