Edim Taşmadan... Şiiri - Selim Bayrak

Edim Taşmadan
Söz aşmadan çukurunu
Sis dağıtmadan
Güz ağlatmadan ufkunu
Ne söylenecekse söyle
Bir çare...
Her gün yolunu dolan
Ulaşmak için yare
Bırak işin sonunda ne olacağını
Atıllık en büyük biçare
Hissetmiyorsan aşklarını gönlünde
Yaşam en büyük işkence hane
En derin aşk acısıyla da dağlansa yürek
O yaşama karşı bilenmiş keskin bir bilek
Kaçmaksa aşk acısından kader
Ömrün her gün umursa(n) maz bir keder
Dile gelmez belki en derine gömülenler
Ama bak kulağında her gün iniltiler...
Gide gele tükenmez bu yollar
Kala kala kalınmaz evler
Akı her yerde akışına devam eder
Mühim olan nasıl aktığın
Arkanda bıraktığın izler
Seni sonsuza dek dikizler
Vicdanın olur ikizler
Ömrü mevcudiyet durmadan birinden birine geçer
Bunu görmez adem
Ya kendine bir mezar
Ya tek bir dünya seçer
Ya ahrete kalır inanç
Ya inancı gönül gözünden tamamen siler
Ama sen istemesen de kader
Yüreğinin en derinine işler
Yine bilinmez olur işler
İnsan istemese de inancı ufkuna siner
Ama akıl bu, her bilmediğini dogmayla fişler
Öğreti yapar inancını
Vicdanın azapkarlığına bilişler
Vicdanı hür olmayanın arzusu
Kendini sadece yapışkan anlara izafe eder
Kurur orta bir yerde
Yeniden dolacağı seyri bekler
Doyum bendini nöbetler
Dolum kendini sobeler...
İnsan Özgürlüğünü devşirmedikçe
Her gün her mekan yeniden
Yalnızlığa ebe
Ölüme gebe
İnsan esaretini görmeden kendine
Arzusunun kalıp biçilmiş bendine
Biçim vermeye çalışacakken seyrine
Kibrit suyu çakar devrine
Dönenmez olur hür mecali
Dilenci olur ruhunun sefaleti

.............................................................

22.05.2005 - İstanbul