Edi Bese Şiiri - Nilgün Toptancı

Babam 'edî bes e' dediğinde
Öfkesini okurdum gözlerinde
Sabrı aşikardı
Taşardı..
O gitti gideli
Ben devraldım bu cümleyi

Milyarlar dizdikleri ömrümüz
Onun yokluğunda
Taşıyor aynı yükü

Ve ben beklediği gibi adam olamadım
Bu sebepten.
suçu kimse bana atmasın
Çünkü ben kaderi suçlamıyorum
Alnımıza yazılanı yaşarken
Alnımızın akıyla
Geçen yıllar ne kıldıysa kimliğimizi
Ona karşı direnmekte geçti ömrümüz
Velhasıl;
namussuz dediler
namusu anlattık..!
Namussuz oluverdiler.
Böyleydi yaşamak dedikleri
Bilipte göstermediğimiz
Ama zararını bildiğimiz neyi anlattıysak
Anlattıklarımız anlatılanı kapıverdi.

Şimdi suç
bende mi
kaderde mi
Dünyanın çivisi çıkmışsa
İnsanların kanı bozuksa
suç benim mi?

Edi bese..
hep bir çözüm arıyor aklım
Sebepler yok
Sorular var
Cevaplar yok.!
Biri bana çıkıp anlatsın bu vahşeti.
Bu gözlerimden akan kana sebep olanı
Bu vurdukları hançerin dilini
Bu geçimsizliğin sebebini
Biri anlatsın..

Şifa niyetine
İçerim acıları anladığım vakit
Üstüne bir bardak suda içerim ömrümün
ve su(sarım) ..

Şimdi haykırıyorum ama
Dinmiyor içimin çığlıkları
Kapalı ışıklar.
Bu şehre öfkeliyim
Benden aldıklarına
ve insanlara..

Ben yoruldum siz konuşun
Anlatın bana bu çektiğimizi..

Yukarıdakiler dedikleri
Savcı amcalar
Hakim teyzeler
Adalet dağıtanlar...!
Anlatın bana bu kestiğiniz bedeli
.Anlatın da anlayalım
Gidenin ardından kalan bu iki yetimin
Bir ananın çektiklerini...
Sonra düşünün
Kuş tüyü yastığınıza başınızı koyduğunuzda
'Biz ne yaptık ' diye.
Düşünün savrulan bu üç ömrü
Ve yalvarıyorum
BİR NEFES ALMAK KADAR
YAŞAYIN BENİM ÖMRÜMÜ
BENİM YERİME

Siz anlatın
Ben anladıklarımla
Hayatı anlatacağım size..