Ederlezi17 Şiiri - Feyzullah Evcil

Yer yatagında uykuya daldılar..
**
Adam gözlerini açtı..
Ev kayayı bir ışık hüzmesi kaplamıştı...
Kamaştı gözleri...
Baktı yanına.
Ederlezi yoktu.
Ve birden büyük bir acı kapladı yüreğini..
Gözlerinden yaşlar süzüldü..
Kalkmak istedi...
Kalkamadı...
Denizin çırpıntısında şekillendi baba yunus..
Bir insan oldu.
Ve ev kayaya doğru yürüdü..
Tırmandı ev kayaya..
Girdi içeri...
Baba yunus geldi adamın yanına..
Oturdu selam verdi.
Selam aldı başı ilen.
Baktı gözlerine adamın...
Boynu yana düştü....
Bir şeyler söylemek istiyordu....
Mavice fısıldadı..
Anlamadı adam....
Adamın anlayabileceği dilde konuşmaya başladı...
Denizin anası selam etti sana..
Aldı selamını adam..
Başından biliyorduk senin EDERLEZİYE olan aşkını..
Dedi..
Yaralı yüreğine söyleyip dağlamak lazımdı aslında.
Ama aşk mavidir ve çok kutsaldır.
Yaşanması gerekir...
Aşka saygı,maviye saygıdır...
Aşk yanmaktır..
Sende yandın.
Piştin aşkın rayihasıyla,
Kah uçtun göklerde,
Kah süründün yerlerde,
Kah tırmandın hırçın kayalara EDERLEZİ için.
Kah bahar oldun,
Kah sonbahar..
Hep ilk bahara ermek istedin,eremedin.
***
Anladı adam son'a gelindiğini.
ve çığırdı yaşlı gözlerle...
*
Ben ben olmuştum EDERLEZİ ile
Dolmuş demek ki çektiğim ol çile
Beni ben bile ben yapmadım hile
Baba yunus götür beni maviye
*
Bazen ben azgın bir dalga olayım
Mavi çırpıntısında durulayım
Mercanlar arasında oturayım
Baba yunus götür beni maviye
*
ALİM KERİ oğluyum viraneyim
EDERLEZİ'ye her an amadeyim
Sevdim bilsin ben mercan kaledeyim
Yuğrulayım götür beni MAVİYE
*
Ev kaya inledi...
Dayamadı adamın acısına çatladı yedi yerinden,
Bir ses geldi derinden...
Ölümdü o ses..
Aldı adamı gitti.
*
Baba yunus aldı adamı götürdü denizin çırpıntısına..
Daldılar mavi enginlere doğru....
Mercan kaleye doğru.

ALİM KERİ OĞLU
Feyzullah evcil
17 ekim perşembe 2013
14:46