Ederler Şiiri - Adem Ulutaş

Allah korkusunu bilmeyen kullar,
Azdırır yaranı göz göz ederler.
Ahlaktan nasibin almayan kullar,
Yer içer arkandan kem söz ederler.

Ayırırlar bir gün sapı taneyi,
Tuzak kurup yedirirler naneyi.
Heves ile yaptırdığın haneyi,
Yıkıp dağıtırlar dümdüz ederler.

Önce sıvazlarlar alışsın diye,
Tarlada tapanda çalışsın diye,
İşçi sınıfına karışsın diye,
Enerler tosunu öküz ederler.

Kanaat et derler verilen aza,
Etmezsen işlerin kalır ayaza.
Bir hortum ucundan bağlarlar gaza,
Alev kustururlar pürmüz ederler.

Nadanlar anlamaz yok ile varı,
Neyin var dibine ekerler darı.
Sen umutla bekleye dur baharı,
Soldururlar ömrü son güz ederler.

Methiye dizerler güzelsin diye,
Gönderirler türlü türlü hediye,
Söylerler adını ilçeye köye,
Tam yedi kocalı Hürmüz ederler.

Adem riyakarlar sever mi candan?
Kes selam sabahı hain insandan.
Ayırırlar yardan anan babandan,
Korlar eşsiz yetim öksüz ederler.