Ederi Yoktular Şiiri - Özlem Saba

Öyle yorgunduk ki
Düşlerin uçurum ağzında
Bekler olduk mezarcıları
Kazsa da birileri, yatsak uyusak diye

Isınacak soba
Paylaşılacak katık vardı da
Bölüşemedik huzuru
Aynı yorgan altında

Aradım ellerinizi karanlıkta, yoktular
Erimek istedim gözlerinizde, bir bir kapandılar

Uçmak istedim kelebekler gibi gölgenizde
Çırptım, çırptım kanatlarımı son bir ümitle
Kızgındı ocaklarınız, hepten yandılar

Gezinmek istedim teninizin oyuklarında, koftular
Dokunmak istedim ruhunuza, soğuktular

Öpmek istedim dudaklarınızı
Daha dünden ıslaktılar

Aşkımın tek şahidiydi velhasıl gözlerim
Onu da oydular

Mamafih bölüşemedim ben kendimi kimseyle

Sizde ne varsa bende
Bende her ne varsa sizde, ederi yoktular

Özlem SABA