Gözlerle mi Kalemle mi Veda

Güne başlarken
Martılar bir telaşsız
Denizden firar sokak aralarında
Atılan simide kanıp
Artık bir vapurun
Peşinden yol almıyormuş
Sevgisizce simidin ederi yok
Kaleme sordum
Kağıda yazarken yok yokta
Baktım da içinde sen yok
Terliklerin bir köşede
Birbirine küsmüşler
Perdelerde ağlıyor
Gittiğine üzülmüşler
Sebep sordum
Fakir kalbin sevgiden yoksun
Aynada takılı
Toplanırken unutulmuş fotoğraf
İlk günkü gibi
Saçlarında o endam
Gözler kırgın bir vedayı sakınan
Bahçede boş salıncak
Rüzgarına sallanan
Ay yalnızlığına küsmüş
Bulutlara saklanan
Sevme sen incinmezsin
Şimdi buna ne demeli
İçinde sen yok musun o zaman