Ederi Kadar Şiiri - Orhan Karataşgüler 4

Amel defterime yazılanları okuyorum bu aralar
Ne çok şey biriktirmişim
Hayal kırıklıklarına karışmış cam kırıkları
Ne yana dönsem acı, keder okunur şakaklarımda
Hayalini kurduğum okyanus ötesi seyahatlere
Kartondan gemilerle yola çıkmışım
Pişman olmaya geç kalır mı insan
Öyle bir pişmanlık yakamda
Masum bir çocuk hüznüne gizlenmiş bir kenarda ağlayan kayıp yıllarım
Şimdi
Çürümeye bıraktım yalnızlığımı
Daha az şeyle mutlu olmayı öğrendim
Bir karıncanın buğday tanesini taşımasını Saatlerce izleyebilirim sıkılmadan
Hiçbir detayını düşünmeden yeniden yaşayabilirim hayatatı bu defa ıskalamadan
Onurlu insanlarla tekrar dönebilirim adalet savaşına
Farkındayım artık
Bir çiçekle baharın gelmeyeceğini
Ama baharın bir çiçekle başladığının
Gece Yalnızca bir mola artık duraklarda
Her zamanki aydınlığıyla doğan aynı güneş
Kimsenin yokluğuna kaldırım taşı döşemiyorum artık
Olanları da kutsayıp değer atfetmiyorum
Herkes ederi, yol gideri kadar
Anladım
Ömrün sonbaharında
Vermekle olmuyormuş, vermediğine göre kıymet biçiliyor