Eder İmiş Şiiri - Serpil Kaplan

Çatlamış kalp toprağın, olmuyor çölün çayır,
Kaçtığın yol çıkmıyor, bazen düz, bazen bayır.
Gördüğün kör rüyayı, yorulsun diye hayır,
Duyurmaz isen ele, bağrı dar eder imiş.

Bilirsin hoş esse de, sevdanın rüzgârı gam.
Gülersin belki bir gün, olursa yanışın tam.
Aşk gizli bir yaradır, ne övgü ister ne nam,
Düşürmez isen dile, kârı var eder imiş.

Düşlerin ne ne suçu var, sadece gerçek elde.
Olmuyor ki kurmakla, her şey zaten hayalde.
Bir türkü tutturmuşsun, dili yok söz gönülde,
Döktürmez isen tele, sadrı har eder imiş.

Kuş açmaz kervan geçmez, hanından uzaklaşıp.
Kahrederek geceye, gündüzünle dertleşip.
Ölümü şükür sayıp, Azrail’le halleşip,
Bağırmaz isen yıla, kahrı nâr eder imiş.

Bülbül gül feryadını, canıyla dinler iken,
Dikenli dallarında, sevdayı anlar iken,
Aşığın susar dili, ölüm der inler iken,
Savurmaz isen yele, ahu zâr eder imiş.
Haziran 2013