Yaşayan hücrenin sonudur ölüm
Tek hücreli canlının ise
Belki görüp göreceği bir gün
Bahçemde ki gülün koparıldığı o gün
Nafileler dergâhında ki yolcunun
Hayata küslüğüdür büsbütün…
Tarumar olmuş bedende var hırsız
Bir haylazın ya da bilmem kaçının
Gülüşünün edepsizliğine saklanmış edepli kız
Tenin ardında ten, yüzün ardında yüz
İlmikleri atılmış bir ters bir düz
Maskeli geçmişi önünde tabloda hep yalnız…
Yalnız yüz…
Zihni Fakir
Zihni FakirKayıt Tarihi : 4.3.2009 21:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!