Edep Yahu Şiiri - Necmi Ünsal

Eskici dükkanında bir levha, “ Edeb yâ Hû ”.
Onu kaldırıp sürgün etmişler, edep yahu!

Sadece mekanlardan değil edep gün be gün
Şahsiyetten de gitti, şereften oldu sürgün.

Dedem derdi yaşarken, '' Beştir İslam’ın şartı.
Altıncısı haddini bilmektir bu bir tartı! ''

Dinini yaşa, yaşat ve sakın olma dinci!
Sevgiler al, sevgiler sat; sakın olma kinci!

Sen haddini bil, kirli işlere hiç karışma.
Yüz yıllara koş, sakın edepsizle yarışma!

İlâhi nazargâhtır, kırma o sırça kalbi!
Bul orta yolu ama her zaman olma harbi!

İnansın inanmasın, kendine ait kişi.
Lafa bakma, insanın bir tek aynası işi.

Birisi sataşırsa unutma, huyundandır!
Hem toprağından hem de içtiği suyundandır.

İnkarcıya hayatı, verilmiş bir mühlettir.
Ölüme dek süren bir fırsat ve bir müddettir.

Hadsiz bir söz dokunur bazen gayretullaha.
O'nun elinde son söz, varmaz insan sabaha.

Haddini aşıp basma gazabın damarına.
Hedef olma Allah’ın manevi şamarına.

Allah’ın tokadının sesi duyulmaz ama
Acısı ömür boyu hissedilir daima.

Fikir firar ederse hep yumruklar konuşur.
Binince şeytan ata hep boynuzlar vuruşur.

Maneviyata söven göz kırpar karanlıkta.
Kaybetmiş özü, arar iğne hep samanlıkta.

Edep-haya da gitmiş, zaten suratlar yüzsüz.
Her şey bacak arası, küfürler de pürüzsüz.

Ondan her şeyi bekle, eğer bozuksa sütü.
Onu iter daima bu pis şeytanca dürtü.

Şerefini kaybeden zâyie ilan versin.
Arasın, bir yerlerde bulur belki, ne dersin?

Kirletmesin hayatı bu zehirli kusmuklar.
Örtemedi tarihte Hakk’ı abuk sabuklar.

Seni vurmağa gelen hep seninle dirilsin.
Haktan sapma evladım, ne olur sen bilirsin!

Ah dedem gittin ama esintin hep yanımda.
Vampirlerin gözleri can veren öz kanımda.

Eskici dükkanında bir levha, “ Edeb yâ Hû ”.
Onu kaldırıp sürgün etmişler, edep yahu!

11 Şubat 2004 Perşembe, Danimarka-Køge 00.10
7+7