Edep Ya Hu Şiiri - Ercan Kurban

Hırsız sırça köşkte, mazlum perişan.
Ne şöhret kaldı âlemde, ne de şan.
Arsız sultan oldu, ağlar gariban.
Hal bilmezlere deriz, edep ya Hu!

Soyuldu millet malı, hanımız harap.
Vatandaşım yaşar, binler ıstırap.
Şimdi ar payimâl, şerefse türap.
Yol bilmezlere deriz, edep ya Hu!

Hak rızası diyen, şaki bilinir.
Millet malı yiyen, taki bilinir.
Sanki safa süren, baki bilinir.
Söz bilmezlere deriz, edep ya Hu!

Soydular devleti, viran ettiler.
Beytül malı yiyip, talan ettiler.
Bülbülü susturup, nalan ettiler.
Hak bilmezlere deriz, edep ya Hu!

Âh edip inleyen, kaldı çaresiz.
Derdini Allah'a, saldı çaresiz.
Komplocu mührünü, aldı çaresiz.
Ar bilmezlere deriz, edep ya Hu!

Şimdi güç sizdedir, devran sizdedir.
Hamaset sizdedir, seyran sizdedir.
Mal ve mülk sizdedir, kervan sizdedir.
Ser bilmezlere deriz, edep ya Hu!

Sanmayın ki bu hâl, böyle olacak.
Çarkınız dönecek, sesli kalacak.
Unutmayın garip, hakkın alacak.
Fer bilmezlere deriz, edep ya Hu!

Allah bestir bize, gerisiyse boş.
Para sestir size, koş ha babam koş...
Âh getirir dize, ahiriyse loş...
Tarz bilmezlere deriz, edep ya Hu!

Haksıza haddini, bildirir Mevla.
Nice ateşleri, söndürür Mevla.
Mazlumun yüzünü, güldürür Mevla.
Yer bilmezlere deriz, edep ya Hu!

Feryatlar yükseldi, arşı âlâya.
Dualar edildi yüce Mevla'ya.
Hâller arz edildi, Hak Teâlâ’ya.
Naz bilmezlere deriz, edep ya Hu!
Ercan Kurban
23.12.2013/İstanbul