Edep "toprak kokan şiirler"

Bir kelam ile başlar hayat yolu,
Bir “Hu” sesiyle var olur âlem.
Haktan gelen sır, damlar kalbe,
İnsan, edeple parlar gönüllerde.

Edep, ilmin önünde diz çökmektir,
Söz bilip susmaktır bazen kendince
Bir bakışta sır çözülür, gönüllerde
Bir tebessümde rahmet iner yere

Öyle bir “Ya Hu” derki insan dil ile
Kendini değil, O’nu duyar sesinden
Her zerre, bin bir sır her nefes, ram
Her adım O’nun adını taşır gizliden.

Edep; varlığını unutup var olmaktır
Onun hikmetine karışmaktır sessizce.
Kendini bilmek, haddini bilmek, gibi
Gönül gözüyle O’nu görmek demektir.

Gönül, sır taşıyan bir kandildir sanki
Edep onun fitilidir, ışığı ile besleyen.
Kibirle söner, tevazuuyla parlarsın
Bir söz, bir dua gibi yankılanır içten
“Edep ya Hu…”