Edep'siz Şiiri - Mehmet Şahan

Beyhude övünür, bilmez haddini
Edepten, adaptan bihaber olan!
Her şeyi bilse de, bilmez kendini
Edepten, adaptan bihaber olan!

Ağzından çıkanı kulağı duymaz,
Uyarsan nafile, gururdan aymaz!
Batarsan gözüne insandan saymaz,
Edepten, adaptan bihaber olan!

Kibirden ıramaz sorumsuz özü,
Burnunun ucunu göremez gözü!
Nereye gidecek, düşünmez sözü
Edepten, adaptan bihaber olan!

Bukalemun gibi alışır durur,
Nefsinin emrinde çalışır durur,
Yağmur yağdı sanar yılışır durur,
Edepten, adaptan bihaber olan!

Edepsiz olanda olur mu hayâ?
Aslı değil ise, bozuktur maya!
Âlemden farklıdır, büyüktür güya
Edepten, adaptan bihaber olan!

Üç beş kelimeyi ilim zanneder,
Birkaç söz bilmeyi âlim zanneder,
Cahilim demeyi ölüm zanneder,
Edepten, adaptan bihaber olan!

Yetkiyi bulunca hiç bakmaz yaşa,
Ayaklar hükmeder, gelirse başa!
Babasından bile utanmaz hâşâ,
Edepten, adaptan bihaber olan!

Şahan der değeri *er’den bilecek?
Namustan, hayâdan, ardan bilecek!
Özünde olmayan, hardan bilecek?
Edepten, adaptan bihaber olan!

*er: Er kişi, erken.