Edep Şiiri - Ali Temel

Edep
Edep ebleh edep
Edep terbiyeyi muhafaza etmektir
Ebleh yarana tuz bastığında
Tuzdan bal eyleyip zehrinden arınmaktır
Edep maksadını aşmadan maksada varmaktır
Edep insanın yüz akıdır, varlığıdır
Edep insanın onurudur, kişiliğidir
Edep vicdan muhakemesi olana hediyedir
Edep ebleh edep
Bana edebimi ebleh halinle bildirdiğinde
Senin edebi tevellüdün senden gayrısına geçmez
Gün gelir edepsize öyle bir edep ver ki
Edepsiz senin edebinden utansın
Kendi edepsizliğinde boğulup kaybolsun
Şiir hür irade ile, kalemle kazılır
Edepsiz de her an fitne fesat akıtır
Edep ebleh edep
Vicdanın usundan yoksun olan eblehtir
Eblehin dilinden çıkan söz ateştir
Sanma ki tenhayım edepten uzağa
Şair dokunursa edepsizce bir mısraya
Senin hücrelerin kaldıramaz müdafaaya
Benim bedenim sığmaz hiçbir dünyaya
Ben yüreğimle ulaşırım hüdaya
Edep ebleh edep
Şirk edepsizin gurur kibridir
Arsızlık edepsizin elinde alettir
Edepsiz için şer sermiyandır, meziyettir
Hiçbir hayra vasıf olmamak ona kabiliyettir
En çok sevdiği şey zillettir
Edepsizin toruna düşmek gaflettir
ALİ TEMEL