Hani bir hikâyedir;
Anlatırız birbirimize
Örnek olsun diye,
Bir evlat varmış,
Vakti zamanında.
Bu evlat, çok ası
Çok da huysuzmuş
Ziyaret etmezmiş
Annesini babasını
Hatta göstermezmiş
Çocuklarını, babasına, annesine
Onlarda evlat hasretliği bir yana
En çok üzüldükleri şey;
Torunlarını göremediğine
Yani anlayacağınız
Torun hasreti çekerlermiş
Hatta çok içten ağlarmış, ninesi
Ben torunları mı göremiyorum diye
Gel zaman git zaman
Evlatları büyümüş (yani torunlar)
Bunlarda evlenmiş
Bunlarında çocukları olmuş
Devir öyle kurulmuş ya
Bunlarda başlamış annesine, babasına
Gitmemeye yani asi olmaya,
Hatta torunlarını bile götürmemişler
Dedesi ve ninesi olacaklara
Yani kısa bir zaman diliminde
Roller değişmiş yine acı yine hasretlik
Bu asi’lik bu hasretlik ne zamana kadar
Sürecek böyle bir zincir halkası gibi
Hep devam mı edecek hata
Kim kıracak bu asi halkayı
Bir nesil ömrü boyunca böylemi sürecek
Bu olay silah-i rahim’i ihlal etmektir
Açıkça Allah(c.c.) ’ın kanununa muhalefettir
Yani gelecek nesiller için bir afettir
Ey! Akıl sahipleri ders alın bu olaydan
Ne demişler kreş eken, huzur evi biçer
Eğin o gururlu başınızı secde’ye
O kör inat’ı kırın kalbinizden
Yoksa sizde çekeceksiniz neslinizden
İlahi kanun budur, bundan ders almak
Ancak, erdemli ve akıllı insanların işidir.
Ankara- 08.06.2011
Tahsin KoçKayıt Tarihi : 8.6.2011 14:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!