Edemiyorum Şiiri - Hıdır Yallı

Bugün hiç keyfim yok diyordu,
İçimdeki ses bana yön veriyordu,
Yüreğim kurşunla nefeslenmiş,
Göğsüm közlerle korlanmış gibi,
Beynimin analizleri sıfırlanmış sanki.
Neden içimdeki fırtına hiç dinmezki,
Solmuş çiçeklerin hülyasında yitip giden,
Akarsuyun debisinden medet bulup keyiflenen,
Ve kendini cihanın pür melali belleyip,
Has diyarların hası sayan,
Dibeğin terkininde inim inim inlerken,
Ve işte böyle hayal aleminde volta atarken
Görmek isterim kendimi rüzgarda, yağmurda...
Dolaşmalıyım cenneti-ül vaha diyarında
Kapılıp gitmeliyim bazen melekler hülyasına,
Yıkmalıyım içimdeki kurşundan kaleleri,
Söküp atmalıyım bendimi, kemendimi,
Yeşillikler, mavilikler diyarına sürüklenerek,
Yüreğimi rüzgara savurup süzülmeliyim,
Işınlanıp öteki canlılar alemine göçmeliyim!
Diyorum ama...
Kifayetsiz kalıyorum,
Ve edemiyorum.