Edebiyatçının Aşkı Şiiri - Mahmut Karaoğlan

-1-
Hayat denen romanın isimsiz kahramanıyım ben
Ne rolüm belli bu oyunda ne de kendimi bilirim
Aşkı yüklemişler sırtıma kelime kelime
Satır satır seni yazmışlar kaderime

-2-
Hiçbir söz anlatmaya yetmez seni
Hissediyorum kelimelerin ellerimde çırpınışını
Devrik cümleler kurdum aşka ve sana dair
Bir tebeşir kokusunda zincirleme isimlerin
Tamlayanı da sendin hayatın tamlananı da
Öznesi, nesnesi sendin cümlelerin

-3-
Tertemiz şiirler yazdım sana defterimin ardında
El değmemiş duygular büyüttüm, solgun
Çizgisiz kâğıda yazılmış bir yazı gibi
Biraz savruk biraz örselenmiş olsa da
Sevdim seni ölçüsüz ve kafiyesiz cümlelerimle

-4-
Hiçbir nokta son değildi sana ait cümlelerin
Hiçbir cümleye büyük harfle başlamadım TDK’ ya inat
Üç noktalarla bağladım sana olan özlemimi sonsuzluğa
Satır aralarında büyüttüm aşkımı biraz ürkek
Kimsesiz duygularımı büyüttüm parantez içlerinde

-5-
Sakın ha boynu bükük virgül gibi bırakma beni
Açma 3. tekil şahıslarla bağlaç gibi aramızı
Hep geçmiş zamanını yaşatma aşkın
Bilesin, bozar anlatımı ayrılığın gölgesi bile

-6-
Ağlatma sakın saklanıp da mecazlar ardına
Kocamış bir çınar gibi duran
Ünlem gibi ol ayakta, dimdik, heybetli
Şimdi:
Anlamsız kelimelerin soluk kifayetsizliğinde
Büyük harflerle ve kocaman söylüyorum
SENİ ÖLÜMÜNE SEVİYORUM…
05.06.2006