Sensin bu velvelenin bunca sebebi
Bir sevda kalesini miras bıraktın
Ne sürülür, ne toprağında ot biter
Benim gibi seninde;
Feryadın duyuldu, neyin var dağlar,
Benim yüreğimi her gün yaralar
Sende benim gibi dertlisin dağlar
Biz gidersek bu koyakta kimler kalacak?
Şu taşlı yamaçlara kimler konacak?
Buralar senin kucağında kalacak dağlar,
Avazımı sen kopardın kara çaylarda,
Bir çiçek kopunca dalına dar gele dünya,
Hayat sevda yüklüyse eğer, ikimize zor gele,
Biz gidersek buralarda adımızı kimler anacak,,
Elbette her açan çiçek bir gün solacak, dağlar:
Fakat bu dünya boş ise, böyle nolacak?
İllaki zamanın da zemini elbet olacak;
Zeminin olmadığı yerde zaman donmuş olacak;
Satin kadranı çalışmayacak,
Sana baktıkça can ağlar, canan ağlar,yar ağlar; dağlar
Arkana saklanan yüce dağlar kan ağlar,
Saymakla bitmeyen kuru donmuş dönemeçler vadiler,
Ötelerde yanmış güneş ışığı her yer kurumuş
Yaz ağlar, ayaz ağlar, her saçakta buz ağlar
Her buz damlasında eriyip gider yıpranır dağlar
Biri gelecek senin kır çiçeğini yolacak dağlar
O zaman gül dalları kuru kalacak;
Kış günleri seninde yamaçların, donacak dağlar
Her gün çabuk gel diye figan ederim
Yar gelirmi figanımı duyarda dağlar
Enver Ünver
Enver ÜnverKayıt Tarihi : 6.6.2017 00:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!