Dün çöl idim yeşerdim,
Rengim soldu keşerdim,
Eni sonu becerdim,
Yaşar iken ölmeyi.
Ekmek idim bölündüm,
Paylaşmakla sevildim,
Yaşamaya erindim,
Paylaşmazsan sevmeyi.
Sanat massum çoçuktur,
İnsan beyni doruktur,
Bunlar yoksa buruktur,
Yaşamazsan sevmeyi.
Dün elim minik bebek,
İnsan oldu tıpta denek,
Yüzümde vardı benek,
Bilim kendin bilmeyi.
Edep sordum bulmayı,
Çalar saat kurmayı,
Unutursan durmayı,
Zaman kendin bilmeyi.
İnsan yoktur nufus çoktur,
İnsan açtır nufus toktur,
Bu dünyanın adaleti yoktur,
Takar isen çelmeyi.
Etin butun kilo kaça,
İnsan için dünya maşa,
Ateşte pişer herbir hata,
Unutursan pişmeyi.
Bazen insan gider gelir,
Ruhun çıkmadan delir,
Bembeyaz ufukta belir,
Unutma mürekkebi.
Ruhun ile tartılmayı,
Dünya ile ayrılmayı,
Teraziyle kurulmayı,
Unutmuşlar minik bebek.
Kayıt Tarihi : 23.4.2021 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adaletsiz dünya minik bebektir mahsumdur ama aile toplum hayat,oyle bir şekilde bozmuşturki bebeyi,bebek buyumus ve l8der olmuştur.Şimdi bebek cumhuru reistir toplumu yanlitiyor aslında.Çünkü aile toplum aynada budur yansıması ise büyüyen minik bebektir.Aslında bebek toplumdu tertemiz mahsun büyüdü ve aynada adaletsiz bur yansıma olmuştur bebek aynadır.Aynada toplum ve aile biz...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!