''Edebiyat'' Şiiri - Tuba Gürdere

Edebiyat; insanın edebi gözetmesi,
edebi düşünceyle ebedi fikre ermesi ile bütünlenir.
Edebiyat, kelime içinde insanın öz halini,hal ve durumla düşüncesini biyat etmesidir.
Düşüncelerine bağlı kalabilmektir edebiyat.
Her insan kendi edebiyatında gizlidir.
Ve kendi yansımasıdır varoluşa.
Her insan ayrı bir edebiyattır.
Ancak kimi sözel,kimi nesnel,kimi öznel,kimi tüzel,kimi özeldir.
Her insanın imlası kendi kalbinde saklıdır.
''Hz. Peygamberin (Sav) ruhuna işlenen dizelerin,en gerçeklikten resmedilmesi gibi hayata edebiyat.
'' Mevlana'nın beyitlerindeki gibi can'a nefes olmasıdır edebiyat.
'' Yunus Emre'nin sevgiden esen rüzgarına kapılmak gibi duyumsanan edebiyat.
'' Aşık Veysel'in, görünür nazarında değil aşıkların sazının tel çalgısındadır duyulan edebiyat.
Bir kuru dalın nedir sesi? Ney'dir seste ilahisi.
Dinle neyden Neyzen ney eşliğinde der:
Felsefemdir Kitab- ı imanım.
Taparım kendi ruhumun sesine.
Yani Ney'in ilahi Aşk'a inlemesine.
Bilinmez nice şairler var elbet.
Bazen tarihe aksetmez.
Kalpte raks eder edebiyat.
Kalpten kalbe aşk eder.
Bir insan, bir edebiyat sunuyorsa yaşama,
kendi öz duyuşunu kendi edebiyatını tamamlıyordur.
Doğanın sesinde, insan doğasının resmindedir edebiyat.