Kalbin edebi sükûttur.
Buyüzden daima en derin ses suskunluğumuz.
Buyüzden daima en derin dokunuş duyuşumuz.
Buyüzden daima sonsuzluğu iç ses soluduğumuz.
Buyüzden daima kendimizi sözsüz bir özle okuduğumuz.
Buyüzden daima kendimize içten dokunduğumuz.
Edebimizden daima kendi edebiyatımız.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta