Edebi mi kalır ? Şiiri - Ahmet Akdemir

Acıyorum gözüyle aşık olanlara
Maşukunda güzelliği ebedi mi sanır ?
Közüne basmayacağı ateşlerde yananlara
Ateş köz olur, soğur; aşkın edebi mi kalır ?

Gönlüyle sevmeli insan, zaten gözler bürünür
Zehir olsa sevdiği şeker şerbet görünür
Hayat denen dikenli yol onla elbet yürünür
Onsun yürünen yolun, ağaran saçın edebi mi kalır ?

Bir evladın ruh mayası veli meclisinde şekillenir
Bİr dergahın rahle-i tedrisinde ehillenir
Işık olur karanlığa, kemalata meyil verir
Simsiyah gecede giyilen tacın edebi mi kalır ?

Meyvası kurtsuz olur aşılanmış ağacın
Hak yolundan saptıysan yanı başında ilacın
Hakikatten çok sevgidir ihtiyacın
Sevgibalyozuyla kırılmayan taşın edebi mi kalır ?

Asırlık mesaj der ki; hayanız imandandır
Bu haya senden değil, durduğun limandandır
Hayatına yön verecek tüm hislere kumandandır
Rotası rüzgar olan arsız başın edebi mi kalır ?

Proaktif yapın mı yoksa güleç yüzün mü ?
Hep mutlu mu yaşanır yoksa biraz hüzün mü ?
Bu sancılı başlangıç bizim öykümüzün mü?
Kıvranırken gözden akan yaşın edebi mi kalır ?

Bir ışık var sende aklımı alamıyorum
Yüzüyorum fakat derine dalamıyorum
Sen aklımdayken ben, bende kalamıyorum
Ruhsuz bedende bir ayyaşın edebi mi kalır ?

Ben çırpındıkça sen daha çok batıyorsun gönlüme
Çıkarmak imkansız,ilmek ilmek işleniyorsun ömrüme
Saat saat, dakika dakika her günüme
Seni yazsın Rabbim ve bülbül şarkılar söylesin gülüne..