Edebi İz Şiiri - Anonim Birey

Hatırlıyor musun sesimi?
Ben, unutamıyorum seninkini,
Artık duyamıyorum o melodi dolu sesini ama,
Kafamın içinde bir şarkı gibi çalıyor her gece,
Gönlümde yankılanıyor, hüzünle dolu.

Hatırlar mısın gözümün rengini?
Bir ipucu vereyim sana:
Gözlerimiz, bir ormanın derinliklerinde kaybolmuş ağaçlar gibi,
Ben her ağaç gördüğümde seni anıyorum,
Ya sen? Gözlerin, o yeşil denizler,
Yüzümde beliren anılardan başka neyi hatırlatıyor?

Hatırlar mısın yüzümü?
Belki sen unuttun ama ben,
Bir ressamın titizliğiyle çizdim zihnime,
En saklı köşelerine koydum, kaybolmasın diye,
Her fırtınada korudum onu, hatıralarımın hazinesi.

Hatırlayamazsın seni sevdiğimi,
Sesimi, gözümü, yüzümü.
Sorun etmem, suç sende değil, bende;
Utandım söyleyemedim, kaçtım senden,
Kalbimdeki sessiz çığlıkla, acı içinde kayboldum.

Affet beni,
Bir şansım daha olsa haykırırdım adını,
Ama biliyorsun, hayat yollarımızı ayıracak,
Üzülme, unutmam seni;
Unutamam, ebediyen kalbimde bir iz olarak kalacaksın.