Edebce Şiiri - Serkan Gebel

Yunus Emre'ce ilim edebin bir koludur,
Edep sevmeme sebep, gönül buyruğudur,
Edepsizlere sabretmek Mevlana'nın soluğudur,
İnsanla hayvanın farkı edep, başlı başına konudur.

Edep, basamağı kaygan merdivenden yoldur,
Sonunda kemalat makamının sahanlığı bulunur,
Dili tutmakla başlar yol, göze sirayet ederek korur,
Gönülde olanla görmeye başlarsın, hırsların yok olur.

Hicap perdesi iner şehvet üzerine, nefse dokunur,
Yükseldikçe basamak zorlaşır, düşmekten korkulur,
Tutunacak yerlerin hak aşıklarının sözlerinden oluşur,
Anlarken yüreğinde tasalar, dizinde titremeler kaybolur.

Kemalat dediğimiz kamil olabilmektir, ulaşılması zordur,
Yol çetrefilli, ahbapların uzaklaşır bir, bir adın aciz konur,
Bilmezler Ruz-i mahşeri, yalnız edebe riayet eden kurtulur,
İnandım diyenin bu yolda adımları sağlam değilse mahvolur.