Edebî Hakikât Şiiri - Nihal Mirdoğan

EDEBÎ HAKİKÂT

O saatler ki ufku sarar başka bir ziyâ
Ziyânın hüzmesinde hükümrân olmaz riyâ

Şafak açar perdeyi bir kağıttadır gözler
Ve sade dille zihne hükmetmeli şâh sözler

Zahmetli yolculukta fikirler hayli gergin
Çile ile bilenen meşakkâtler de yorgun

Az çok durup beklersin nedir bu fısıldayan
En acımasız sesler tanıdık ayan beyân

Kanayan bir sessizlik kavga eder zamanla
Akıl yüzün bu mudur ,hatanı hemen anla

Saf aynayla bakışır ,ademin ak pak özü
Pervasız gölgelerde yanıp tutuşur közü

Kelebek revan olur,pervaneyse ışığa
Tele konmuş terennüm meşk anlatır aşığa

Susayan elbet bulur dağ yolunda pınarı
Pınar pınarsa eğer tanır yürek yanarı

Ben-i âdem değildir sadece şevke dalan
Tabiattır sevgiden ulvî payını alan

İhsanın mimarına hâmd-ı senâ edelim
Yaradana yürürken ışk izini güdelim

Kanat takılı gönlü, uçar sanmayın dağa
Ferhat''ın kudretini nakil eder her çağa

Vebaliyle yüklenir gonca gülü, avcısı
Mağduriyet tanımaz bâğbân adlı savcısı

Düşer iken yapraklar tûrab kolları açar
Dün can verir iken o,şimdi vermekte nâçâr

Beyit bahtı açıksa arşa yükselir cidâr
Kuruyan sahraları sulamaktadır,didâr

Sözü şair tutmalı şairi Rahman tutar
Edep yıkıp dökeni şairin ehli yutar

cidar ; duvar,perde
didâr ; görüş,çehre