Elde Kalmayınca Şiiri - Sefa Beyazıt

bir söz soylerdim ferman olurdu
yoksula deva derde derman olurdu
kal dedimmi kapımda kölem olurdu
elde kalmayınca sözüm kesildi

evvelden bir ben bilir bir ben söylerdim
güzelle gönül eyler çirkinle alay ederdim
canım sıkıldımı çeker giderdim
elde kalmayınca yollar kesildi

yanlış tanımışım yanlış bilmişim
herhal bu dünyaya yanlış gelmişim
kendi kendime zarar vermişim
elde kalmayınca dostlar kesildi

sefayım sozum anlamsız gelir
bu sozun degerini yaşayan bilir
dinsizin hakkından imansız gelir
elde kalmayınca iman ezildi

hey hak kullarını düşürme dara
bolluk veripte sapıtma zira
kurta çakalla dost olur sonra
elde kalmayınca aklın yitirir