Edalım Şiiri - Ali Sülük

Geceler karanlık geceler sessiz
Uçurumun kıyısındayım sensiz
Ellerim uzanıyor senden bana kalan tek hatıraya
İsmin gibi çarpıyor yüreğim
Edalımm Edalımm diye
Ardından çalıyor senden arta kalan türkümüz
Sözcükler doluşuyor yüreğime
İsmin kadar hür senin kadar delidolu
... Ah olabilseydin yanımda
Ellerini götürebilsen zamansızca atan yüreğime
Ve derin derin baksan gözlerimin içine
Dile gelmeyen sözcüklerimle sarsam bedeninini
Kalabilseydik bir ömür seninle öylece
Geceler karanlık geceler sessiz
Gözlerim doluyor;
Usulca bir damla düşer resmine
Meğer gülüşünde saklıymış bütün hayatım
Sessiz gecede ismin duyulur gökkubbede
Edalım Edalım diye
Sabahla uyanışım olsa aniden
Bir başka bir başka çarpsa kalbim
Neye niye uyandığımı bilmeden kapıda bulsam kendimi
Açtığım vakit kapıyı gülüşün doğsa yüreğime
Ah bir sarılışın olmalı boynuma
Ve ardından ve ardından kalbin kalbimde çarpsa
Nefessiz günlerime nefes olsan
Ve kalabilsek bir ömür seninle öylece

Ah Edalım ah
Ne kadar büyük bir özlem var içimde
Ah Edalım ah
Ne kadar büyük bir sevgi var içimde