Eda'ya Şiiri - Abdülkadir Karaca

Yol başı yalınlığını kaybeden hudut çizgisiydi yüzün
Gülebilmekti zaten tüm meselenin özü
Kazanması uzak şehrin,aydın ışıklarından
Süzülen de sendin,aydınlatan da
Dost sesin özlenirdi çoğu zaman
Yeter olurdu telefonda bir kaç dakika
Ama Sen Öyle Bir Dostsun ki
Asla yetmez kalbim sensiz olmaya

Ayrı düşer yönler zaman gelince
Bir bahar yangınına merhem sesler arar kalp
Sisli gecelerden de geçebilir mutluluğun
Ya da mutsuzluğun sarabilir tüm âlemi
Ansızın çoğalırsa yaşama dair korkuların
İşte o an tekrar hatırla beni
Düşünmeden yine gelirim sana
Çünkü Sen Öyle Bir Dostsun ki
Asla yetmez kalbim sensiz olmaya

2 Mayıs 2007