Eda Türküsü Şiiri - Ramazan Sarıtemur

(Sakarya Türküsüne Naziredir)

Eda bu, su misali, ılık ılık yüreğime akar ya;

Kendisine kanıp kırkımdan sonra aşka inandım ya...

Su iner yokuşlardan hep basamak basamak;

Benimse alın yazım, her seferinde Edaya kanmak.

Her şey akar; su, tarih, yıldız, insan ve fikir;

Oluklar çift; birinden nur akar; birinden kir.

Muhabbette demetlenmiş, büyük, küçük, kainat;

Şu yeşeren aşka bak, terk eden Edaya inat!

Fakat Eda bambaşka, hakka mı yürüyor ne,

Aşktan bir yük binmiş, kelebek gövdesine;

Çatlıyor, yırtınıyor yüreğinden beni sökmek için.

Ey Eda; bilmezmisin Ramazana vurulamaz perçin.

Rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,

Edanın anlına, iffet, fazilet edep mührü vurulur.

Ne ağır imtihandır, şu etrafımızdaki ifftesizlik!

Binbir başlı yılandır seni zehirleyen düşüncesizlik.

Sanıyordum Eda bu mukaddes aşka hamal.

Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal,

Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan;

Ve ayrılık, evden, işten, sevgili Edadan

Şimdi dövün Ramazan dövün, dövünmek vakti bu an;

İhanete uğradığın, vurulduğun, terk edildiğin günleri an!

Züleyha ki, yusufun kıyısında geziniyordu;

Bu nasıl aşk ki, onu iftirayla rezil ediyordu?

Vicdan azabına eş, durmadan kaynar yüreğim

Edamı anlayamıyorum bir türlü, şimdi öleceğim.

Sen ve Ben üç beş damla kan, üç beş damla su;

Öyle Bir sevgiliye çattım ki, bana kurmuş pusu.

Geldi ölümlü Eda, gitti günah denen ölümsüz gerçek;

Aramızı bozan leşler, günahlarınızı kim temizleyecek?

Kellemi koparsalar, alamazlardı bir tek kıl!

Beni öyle vurdun ki, yaşattıklarını almıyor akıl!

Ramazan; saf çocuğu, masum Anadolunun,

Kurbanı mı olacaktı Eda denen aşk yolunun

Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader;

Aldırma; böyle gelmiş, bu dünya böyle gider!

Kefendir bana yatak, bensiz hayat sana ezziyet.

Yarabbi, Edaya güç kuvvet ver, merhamet et!

Tercih senin, niyetim belli, angarya gerisi;

Ya bir iffet abidesi olursun, yada tam tersi!

27 Aralık 2010 / Saat: 17:12