Eda Şiiri - Mehmet Sabri Kılıç

Okyanuslar rengini gözlerinde mi unutmuş senin Eda
Arsız yüreğimde yorgunluğunu unuttu bakışlarında
Gönül ferman dinlemiyor, vakit geç olsa da
Eda'mısın, Naz'mısın, yakıp kavuran yazmısın...

Bu kadar zalim olma, sen de fanisin
Bir göründün, bir kayboldun, hanisin
Kimbilir bir daha ne zaman rast gelirsin
Eda'mısın, Naz'mısın, yakıp kavuran yazmısın...

Fark etmedim sanma, etrafını nasıl süzdüğünü
Nereden bileceksin ki bakışlarınla beni üzdüğünü
Ayakların yerde, burnun kaf dağında gezdiğini
Eda'mısın, Naz'mısın, yakıp kavuran yazmısın...

Dedin ya; dünya bana, ben de sana hastayım
Yaptığın göndermeyi okudum, okumakta ustayım
Bilmem ki, sana mı kızayım, kendime mi yanayım
Eda'mısın, Naz'mısın, yakıp kavuran yazmısın...

Salına salına yürüdün, ardına bakmadan çekip gittin
Yosun yeşili bakışlarınla yüreğimi darmadağın ettin
Sanma ki canım acıdı, benim için oracıkta bittin
Eda'mısın, Naz'mısın, yakıp kavuran yazmısın...

Dünya gözü ile seni bir daha görürmüyüm bilmem
Ben de faniyim, ha bu gün, ha yarın yakındır ölmem
Yolun cennete çıksa da, bilesin ki ardından gelmem
Eda'mısın, Naz'mısın, yakıp kavuran yazmısın...