Ecnebi Şehir Şiiri - Ebru Nil Özdoğru

Başkalarının denizleri vardı
Rüzgarların savurduğu saçları
Görülesi martıları
Bu şehrin ise Karanfil Sokağı...
Bağlandığım bu kaldırımları
Küçük sokak lambaları
Bir de bağrına bastığı o ufaklığı

Adlarına şiirler yazılmıştı
Şarkılar söylenmişti de
Bu şehrin ise
Malum öğrencisi
Onunla olmayı tercih etmişti

Burnumu hissetmeme engel olan karları
Puslu, kömür kokan havası
Bu sebeple sevdim ben, o donduran soğukları
Saçlarıma konan beyaz yıldızları
Kurutan ayazları

Garip bir biçimde bağlandığım
Bu şehir
Gözyaşı ile yıkadığım suratımı
Elleriyle silmişti de
Kirlettiğim kalbimi
yağmuruyla temizlemişti
Bir o vardı okşasın diye yanaştığım
Bir onun kaldırımları
Ve sokak lambaları
Unutmak mümkün mü o kızı terk ettiğim anı
Tüneldeki rayların çıkarttığı gıcırtıları
Metrosunun acınası çalan kornasını
Son saatler olduğunu anlamış olmalıydı
Kararımı söylemeye yüzüm varmadı

Çağıran bir şeyler var
Uzaklarda
Bildik hisler, bilmediğim diyarlarda
Bana ait şeyler şimdi oralarda

Bu şehir ecnebidir artık bana
Ne tanıdık gelir kaldırımları
Sokak lambaları
Ne Karanfil Sokağı’nın kokuları
Oraların insanları
Ne de ecnebi şehrin yağmurları