Ecinnî. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ahıma sardım kederini parlak kara gözlerinden
bakıyorum dünyaya
bir o
bir sen
bir ben

bir çöl
bir vaha
serap, bir de
Mecnun ve Leyla
sensin en bilen ömrün hederini
taşa çaldın bölünmedi
dağa saldın öykünmedi

sar sar ki yürek yumağına
düğümleyesin koptuğu yerden
sığmaz bir yerlere
ecinnî

görmedim ya çözeni
arzularına uçurtma ipi de mi olmaz
öksüzün gözünde kara
pırıltısını söndürsen de yıldız da mı
dağlayıp yüreğini
tıp tıp atıyor yaşama isteğiyle
dünyayı sorgulayan soran gözleriyle
acıydı dudağının kenarına sıkıştırdığı
gülüşünü katleden
acıdan çiçek açtırmayı öğret ona
ilizyonla
ahlara sardım kederleri
tütün tütün

bırak nefes alsın
o küçücük
küçücük ecinnî

farzı muhal
bu gün yeni doğdu hayat
her yeni doğan gün gibi
sancılar Havva için

1/Mayıs/2010/Cumartesi