Ecevit Şiiri - İbrahim Özdemir 2

ECEVİT

Düşmanın olanı bile çiçek sundun inciltmedin
Kalp kırmadın asla kin gütmek nedir bilmedin
Ezilen dostlarını asla unutmadın
İnsanlıkta, aşkta,şiirde saglam temeldin

Tertemizdi her yöndeki özün
Her iklime,her insana güldü nur yüzün
Örnek oldu aşk sırrında bile gerçegin
Ders verdi,dost düşman gönlüne söylediğin her sözün

Seni ugurlarken kurşuna dizdim yemin baglılık anılarımı
Yenildiğim şavaşta mezarına mırıldanacagım ayrılık şarkılarını
Gündüzsüz upuzun gecelerdeyim yitirdim umut kırıntılarımı
Yıkıntımın içinde gördüm,sana sevgimi neşemi bütün varımı

Sizinle dogdu ufkumuza ak günler
Alev alev duyguları bütünledi aydınlık yarınlar
Dogulusu,batılısı,kıbrıslısıyla,yaşlı,genç,kız ve oglanlar
Umutlar yüreklerde,sevinç,mutluluk mazide kalarak agladılar

Tüm gücünü bu ülkeye cömertçe verdin,
Murada ermedin,yüzün gülmedi hep ezildin,
Bu vatan için dag çıksa karşına ezerdin,
Ülke mutlulugunu,kendi mutlulugundan önce gördün

Hep bu ülke için büyüdü yüregin,
Hiç yapamadılar onu bu ülkenin orta diregi
Daima mutluluk kazardı eline alınca kazma küregi
Ona çok gördüler bu ülkede rahatça ölmeyi

Kıraç tarlalarda savundu hüriyeti hep hürdü,
Vatan için gözünü kırpmadan öl deseler ölürdü,
Ülkemin dört bir yanında onun demokrasi şarkılarıyla sürüldü,
Atatürkten sonra gelmiş en büyük liderdi ECEVİT

Genç yaşında bu ülkeye adadı kendini tatlısıyla acısıyla
Düşmanım diyene bile yan bakmadı göz ucuyla,
Bu ülkeye hizmette şahlandı hep var gücüyle
Koş dediler koştu,kenarda bekle dediler bekledi ECEVİT

Hep oturdu Başkentin oran semtinin sade evinde
Durmadan çalıştı kitaplarla dolu çalışma ofisinde
Susuz çiçek gibi buruştu,yoklukla kıyasıya vuruştu,
Nefes almak yaşamak için tek tas çorbada hep uyuştu

Ülkemin laik cumhuriyet sembolüydün,
Laikliğe darbelerde,göz yaşlarınla çigerimi dişledin
Kader kanununa gülmekle acaba suçmu işledin
Bilki laikliği korumada doldurulmaz asla yerin

Unuttum artık dünü yerin yarınlara umutsuz
Manşere yolculuk biçildi sana bir cumartesi günü
Verdiler seni sekiz askerin omzuna bedenini
Ülkemi bıraktın fakir babasız kor günlere

Sosyal ekonomi dagılımı savundun hep
Nice darbeler yedin etmedin çizginden stop
İşçiyi,emekciyi,köylüye hak verdin zengin vurdu red
Bıraktıklarını koruyacagız ebediyette sen rahat et

Dudaklarında inanç çıglıgı,gökyüzün renkliliği bir başkaydı
Yüreklerimiz tüm yarattıklarınla ögrendik hep barışıkdı,
Uçtu çaresizliğimiz yol üstleri çiçek çiçek karanfillikdi
En çetin mevsimlerde tanıdık hep seni unutmayızki

Ayırdı ebediyet kuvveti onu aramızdan
Sonsuz mavilikler parlaklığı kalıcı hatıralarıyla
Kalbimize nakşoldun kişiliğinle al kanımızda
Ruhun şaat olsun ECEVİT emanetin çelik ellerde

Kara oglan bulutu,sert rüzgarı esmeyecek artık
Yükseldi göklere şimşekleşen bir ışıgın yok başka eşik
Cırıt atacak akrepler yükselecek alevler dolmayacak beşik
Güneş gibi parla yattıgın yerden kolla bizi bu son istek

Emekçinin mutluluk fırtınaları seninle esti
Vücudunu kendi ülkende gurbet gibi çürüttün
Namerdin boyunu ezip,fakirin başını göve degdirdin
Çıktıgın yolda susuz degirmenleri vatan için döndürdün

Gelmiş geçmiş siyasilerin içinde bir zerresin
Azgın dalgaların içinde uçsuz denizde tatlı su bulansın
Okşadı başını kara toprak gövsünü geremeden
Çizdiğin yolda gidecegiz üzme kendini rahat edesin

Ecevitin uykulu gözleri ebedi istirahate boyun büktü
11 kasım 2006 sabahı sanki ankarada şafak söktü
Üstüne sayısız dört bir yandan çiçekli ışıklar döküldü
Gökyüzünden bulutsuz yagmursuz insanlar süzüldü

Sen gibisini gezerken görmek istiyorum sokakta
Senin benzerin olsa keşke gelecek genç kuşakta
Bahar çiçekleri olur o zaman yarınki şafakta
Emanetini sürdürecegiz sen rahat uyu ebedi yatakta

Yiğitliğe,mertliğe,dürüstlüğe hep önde yakıştı adın
Bu vatan ugruna tereddütsüz aziz canını adadın
Her kesimden insana daima kol kanat gerdin
Sakın ola unutma senin yolunda olacak bu ecdadın

Babası oldun emekcinin,işcinin,fakirlerin
Destegi eksik etmedi yurdunu sevenlerin
Ulusal dayanışmada,denge unsurun gönüldendin
Ailede yıllarca disiplini ve titiz düzeni korudun

Siyaset tarihinde o bir sanat şaheseri sembolüydü
Ezilenlerin hep yanında zırhlı demir koluydun
Zalimlerin kırdı kolunu açtıgı baht yoluydu
Fakirin karanlıgını silip eline verdi güneşli çizgisini

Agaçların meyve verdi yurdun dört bir yanında öbek öbek
Güneş getirdiler ilkbahar getirdiler çerçevelediler çiçek çiçek
Kalpler ve umutlar kırık ak güvercinler verdiler ecel bahçene
Öpücükler bıraktılar ak kırmızı karanfiller geçtiğin istirihat yollarına

Hakka saygı,halka deger işte bu inanç,
Aydınlık gelecek herkese hizmet tek amaç,
Ulusunu köle sayanlar hep vurdun kırbaç
O karanlık çagları seninle kapadık ECEVİT

Herkese hürriyet,eşit hak ve adalet egemenlik dedin,
Kardeşliğin mutlu yol düzenini tek çizgiye koydun,
Karanlık ufkumuzu silmeyenleri daima düşman bildin,
Türklüğün zalimlere egilmezliğini bize gösterdin

Ruhumuzda yaşayacak kutsal insan
Verdiğin ateşle bende tutuştu kan,
Senin gibisi inşallah çıkar ulusun bagrından
Devlerle savaşı kim tutacak yılmadan ECEVİT

Ö zgürlük ugruna hep çektin kılıncı
Yurduma darbe inince daima duydun hıncı,
Cezasız komadın çiçeklerle karşıladın işlenen suçu
Yüceyken bile küçük gösterdin sendeki mübarek canı ECEVİT

Ardınızda bir ülkeyi öksüz bıraktınız
İçlerimizde yoklugunuzun ateşini yaktınız
Karanlıgımızın ortasında güpe gündüzümüzdünüz
Yıkılmış,dagılmış yüreklerle aglayan millet bıraktınız

Ecele gidişinle yok oldu yarına bagladıgımız umutlar
Açmasını dilediğimiz güller yüregimizde can verdiler
Sensiz hüzünlü ve dalgın olacak artık sahipsiz ufuklar
Batan gemimizi kim kurtaracak doğmayacak hızır güneşler

Ben kalbimi sana baglılık keskin taşları ile biledim
Pislikleri kazıdın hançerinle ülkenden seni bu yüzden sevdim
Acılara,çaresizliklere seninle başladım seninle bitti öyküm
Sevgi pençeren hep açıktı son dakikasında olana dek ölüm

Aşk sırrının gerçegine bile seninle erdik
Dost gönlüne girmeyi seninle şen yaşadık
Çilekeş yüzlerimizdeki karanlıga ışıga seninle tuttuk
Halkına daima küçük küçük sevgi sıcak elinizi uzattınız

Büyüttüğün umutlar artık sensiz çaresizlikte
Artık fırçam kırık,bomboş tuvalim yalancı renklikte
Egilen dileklerim mavi portren artık silinmezlikte
Uçup gitti sevgi ehemmiyetin tabiat kalırmı yeşillikte

Sen gittin çöktü ülkemin dürüstlük temeli
Demyanli ibrahim aglar oldu gittin gideli
Geçmiyor günler artık her anımız acı dolu ve kederli
Kim umursarki Tanrı bizede reva görse senin gibi eceli

Rabbim seni bizden söktü,
Milyonların sokaklarda boynunu büktü
Efkarımızın üstüne karanlıgın alası çöktü
Gökten tabutuna melekler karanfiller döktü
Son yolculukta tabiat ananın bile göz yaşları süzüldü

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR