Unutulmuş bir kapıda,unutulmuş bir köşede
Koşa,koşa geldi ayrılık kapıma
Bir sigara bitene kadar
İçmeden bitirdik bizi
Öyle güzel kandırdım ki kendimi
Şuan bile seviyorum seni
Sıradan hayatıma
Renk katmak istedim ben
Sıcak masum bir renk
Karanlık odalarım aydınlansın
Küçük bir çocuğun ellerindeki boya kalemi kadar canlı
Pembe renkler olsun hayatımda
Şehrimde gün doğmakta
Penceremden kucaklıyorum seni
Sende görüyormusun gün doğmakta
Karanlığa boğulmuş yüreklerimiz garipsemekte
Ama biz yine habersiz
Yaşıyor sanıyoruz çürüyen ruhumuzu
Sadece bitişler vuruyor
Yorgun yüreğime
Demir atmadan kaçanlar uğruyor
Ruhuma konmadan uçanlar
Özümü görmeden koşanlar
Gülüşümü görmeden ağlatanlar
Göz gezdirdim resimlere
Sevdiklerimi hatırladım
Hayatımdan kaybolup, çekmecemde yerini alanları
Unutamadıklarımı
Gözgöre göre yitirip, arkama bakmadan yaktıklarımı
Düşünmeden savurduğum haketmeyenlere gözyaşlarımı
Seviyorlar bazen beni
Sımsıkı sarıyorlar
Ama yinede
Çok şey bekliyorlar
Ben yorgun düşüncede
Onlarda çekip gidiyorlar
Ben senin yokluğunu seviyorum,ışıklar kapalıyken beklemeyi
Boş bakışlarını,umursamayışlarını
Zamanımı çalmanı,beni sevmeyişlerini
Kapında umutsuz bekleyişlerim
Şimdi anlıyorum ki
Olamayan varlığımızın,yokluğu bile sadece beni acıtıyor
Hoşçakal
Denediğim bana aykırı olanları
Söylemek isteyip boğazımda dizilenlere
Yırtık pantolonum, sökük hayatıma
Daha fazla kişi sokmadan
Hoşçakal
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!