Ecelsiz... Şiiri - Süleyman Saylan

ECELSİZ...

Yaban bir duygu düştü gönlüme;
Ansızın,
Davetsiz...
Yuvasından düşürülmüş,
Yavru bir kuş gibi çırpınır yüreğim,
Bu yaban duygunun elinde,
Özlem yüklü,
Çaresiz...
Korkarım dayanmayacak,
Duracak yüreğim.
Belki,
Aklımı yitirip delireceğim...
Gözlerimin önünden gitmez,
Beynimden çıkmaz oldu;
Yüreğim
Zıpkın yemiş balık gibi çırpınır,
Sendeler...
Yarım asır tatmadım bu duyguyu,
Tanışmadım,
Yüreciğimin böyle çarpmasına alışmadım.
Demek ki,
Demek ki ben bunca yıldır,
Hiç yaşamadım...
Zincirlerim yok ama;
Zincire vurulmuş köle gibiyim,
Ya da;
Zindana atılmış tutuklu...
Oysa;
Suçsuzum ben,
Tutkunum ben,
Suçsuz tutuklu, gönüllü tutsak...

Nedir benim günahım,
Nedir suçum? ..
Ay aydınlarında
Güneş çarptı beni,
Özlemlerimdeki serinliğe eremeden
Bir damla suda boğuldum...
Yaban bir duygu düştü gönlüme
Davetsiz,
Davet etmedim, çağırmadım inan ki.
Kanım donuyor damarlarımda,
Kuruyor,
Can çekiliyor tenimden.
Biçareyim,
Hiç, ama
Hiçbir şey gelmiyor elimden.
Yüreğim
Avuca alınmış bir yavru kuş gibi ürkek,
Korkak,
Tekliyor, durdu duracak...
Yazık ki,
Başka çaresi yok
Susacak...
Bu özlemini çektiğim yaban duygu
Onu susturacak.
Ben şimdi göklerdeyim,
Uçuyorum kanatsız...
Bir yağmur damlasına saklanmışım,
Sıkı sıkı tutunmuşum pamuk ipliğiyle,
Korkuyorum
Düşerim diye...

Ne olur allahım
Bu yaban duyguyla yanıp,
Buharlaşsam,
Buhar olup uçsam? ..
Gökyüzü mezarım olsa,
Melekler en iyi dostlarım.
Bir daha uyanmasam...
Dayanmayacak
Bu yaban duyguya yüreğim,
Ya rabbim!
Ne olur yardım et,
Ya da
Öldür beni
Ecelsiz...

Süleyman SAYLAN
Ankara. 09.07.2000 saat: 00.55