Ecelsiz Ölüm Şiiri - Muzaffer Kalaba

Bilirsin gülüm
Neler yaşadık gördük
Yerin taa derinliklerinde
Bağıra çağıra
Güle oynaya
Geliyorum diyordu ölüm
Üç yüz bir can
Üç yüz bir insanı
Sol yanımıza gömdük
Söyle gülüm
Bu nasıl zulüm
Bu nasıl kadersiz ölüm

**

Birileri bundan böyle
Taş üstüne taş
Omuz üstünde
Kalmasın bir tek baş
Diye diye
Kan kusuyordu öfkeleriyle
O günden bu güne
Sığmaz oldu şehre zulüm
Böyle her taraf yıkık viran
Her taraf feryat figan
Bu nasıl ferman
Bu nasıl bir zulüm
Söyle gülüm
Bu nasıl yargısız bir ölüm

***

Gençlerimiz vardı
Kızlı erkekli
Her biri kocaman yürekli
Güneş seli misali
Aydınlıktı yüzleri
Dillerinde kardeş türküleri
Halaydayken kol kola
Başkentin ortasında
Yüz dört karanfil
Bir anda yere serildi
Söyle gülüm
Reva mıdır bu kıyım
Reva mıdır amansız ölüm

****

Öyleyse
Gel de bundan böyle
Bundan böyle bir bedende
Yürek yüreğe
Zulme karşı koyalım
Ve tüm dillerde
Hep beraber haykıralım
Olmasın artık
Ne derinliklerinde
Ne yeryüzünde
Olmasın bir tek zulüm
Yaşanmasın gülüm
Yaşanmasın artık
Hiçbir yerde
Yaşanmasın ecelsiz ölüm