- Ecelim Olma Şiiri - Nurcan Bingöl

Yürek yakan yokluğun değil; içimdeki varlığın
Benim derdim sensizlik anlamıyorlar.
Her an hayalin cehennemden beter bağrımı yakarken
Sükuneti dilinin ruhuma en büyük ızdırap yar

Susma; konuş isyan çıkar razıyım
Yeter ki susma.
Sen sustukça ölüm soğukluğu deyiyor tenime
Sevindirme düşmanlarımı ecelim olma.
Seni bana ver geri
Zaten sen benden hiç gitmedin ki
Gözlerin gitti
Bakışların gözlerimde kaldı
Sesin gitti
Sözlerin yüreğimde kaldı.

Kokun burnumda nefes ölesiye çekiyorum içime seni
Tenini tenime kazımışım
Mıh gibi; çakmışım sevdanı hafızama
Bela sevdam yoksun diye sanma unuttu seni yarin
Sözler akla hükümsüz isyan saatlerinde
İçime işliyor senli yaşananlar
Sevda akıtıyor hala gözümdeki yaşlar
Yaşanmamış tutsak hayaller ağıtta
Alışkanlıktan öte karışmışsın benliğime
Geçmişin sorgusunda telaşlı dilim sendelemekte
İç seslerimi susturamıyorum ki her nefeste seni sayıklamakta
Kamçılıyor özlemin kalbimi açık yaralarım kanıyor
Hiç mi acıman yok?
Canım gittikçe daha çok acıyor
Bırak da kulun olayım yar
Ömrümü biçeyim sana izin ver
Hasretine değil; gözlerine baka baka öleyim yar
Yaşanmıyor yokluğunda, bende ki varlığın canıma okuyor…