Vurmadan bak kendi yüreğine, ilk yaranı gör, dur!
Açanı hatırla, düşün, işte bendeki yara budur.
Bir onulmaz yarayla yar kıyısına getiren yar,
Daralıp boğulduğun deniz elmacığından kayar.
Hani gündüzünün hayaliydi, gecenin rüyası
Hüznünün tesellisi, yalnızlığının angaryası
Vazgeçilmezin, tek umudum dediğin, geleceğin,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta