Ecelim Gibisin Şiiri - Hasibe Kaya 2

ECELİM GİBİSİN
Bir yerde biten hayat öyküm,yeniden başlar seninle...
Kadermi bilmem alın yazısı mı,yoksa aklımın bana oyunu mu.
Senden kaçmak için çabaladıkça,tüm yollarda sen çıkarsın karşıma.
Azrailim misin, ecelim mi bilemedim hep aklımda, hep bendesin.
Ağlarken,yalnızken,bir çocuğa gülümserken,dolaşırken yollarda.
Senin hayalin hep karşımda,bendesin,aklımda ruhumda benliğimdesin.
Seni unutmaya çalıştığım anda yeniden seviyorum yeniden bağlanıyorum sana
Seni yitirdiği düşündüğüm anda birden bire yeniden buluyorum yüreğimde.
Senden giderken farkında bile olmadan yine sana dönüyorum.
Hep sanadır tüm yollarım ne kadar sendan kaçmak istesemde.
Yüreğim avaz avaz seni haykırır,aklım var gücüyle senden kaçarken.
Duygularım seni çağırır,mantığım karşı koyarken bu sevdaya...
Bitti dediğim yerde yeniden başlarım senli hayallere,
Seni sevmeye, yüreğimden sana avaz avaz adını haykırmaya.
Gördüğüm bildiğim yaşadığım ne varsa seni hatırlatır,
Tamda unuttum derken gözümde canlanıverir hayalin.
Senin hiç tanımadığın kişilerin bakışlarında seni bulurum,
Bilmediğin yürümediğin sokaklarda dolaştığını hayal ederim.
Sevmediğin dinlemediğin şarkılarda bile sesini duyarım.
Sen benim ecelim gibisin belki de sen benim alın yazımsın.
Varlığını her an hissederim varlığımda tüm benliğimde.
Ellerin dolaşır sanki ben uyurken usulca saçlarımda.
Aklımdan atmaya çalıştığım anda sanki nefesim kesilir.
Yine sende birikir düşüncelerim,yine sana koşarım..
Ve bir yerde biten öyküm,bir yerde yine başlar seninle.
Sensizlik acısıyla sarıldıkça kapkaranlık boşluğuna,
Kaderim olur seni sevmek,sana doğru koşmak.
Hasibe Kaya
15-04-2013