Ecelim avuçlarında Şiiri - Orhan Özçelik

Seni her düşündüğüm zaman,
Kendimi olmaz yerlerde bulurum.
Bir bakarsın engin denizlerde
Veya gökyüzünde bulutlarla arkadaş olurum.

Kırık bir sandalla çıkarım denize,
Boyumu aşan dert dalgalarıyla boğuşurum.
Açıldıkça açılır içimde hasret yaram,
Kapanmaz bir türlü senzizliğim,endişelerim.
Kırık sandal dümensiz,küreksiz ve yalnız,
Dalga vurdukça vurur kırbaç misali sırtıma.
Hem vurur,hem alır götürür beni yalnızlığım.
Yolun ucu yok,başı yok,her taraf meçhule doğru gider,
Her yanım azgın dalgalar,her yanım hatıralar,
Ne yana çeksem,diğer yana alır gider akıntılar.

Kaybolmuşum yolun yarısında,
Hatırlamam kendimi,seni,beni alıp gideni,
Her şey yorgun gözümde,her şey yitik,
Her kulacımın bir kayboluş hikayesi var.

Belimi büken fırtınalar artar gittikçe,
Önümü göremem,gece ıssız,gece karanlık,bir de yalnız.
Yorgunluk son noktada,umut bitmiş,vaz geçilmiş,
Derken uzakta yağmurlar arasında bir yıldız.
Adı yok,gökte en belirgin karanlığın ortasında,
Kendini gösteren sadece bir tek ışık.
Bir umut,bir nefes almaya yetecek kadar bir heyecan,
Yolun uzaklığı ne kadar,önemli değil,önündeki ışık önemli.
Uzansan tutacaksın gibi yakın,dünyanın öbür ucunda,
Hayatının son noktasında,son nefesinde.

Umut olduktan sonra,ışık olduktan sonra,
Dönüş yok ne kadar uzak da olsa,imkansız da olsa.
Nerede olsa benim umudum diyeceksin,
Belki gidemiyeceksin,ama vaz geçmiyeceksin.

Canından vaz geçemediğin gibi,ölemediğin gibi,
Her anını onunla dolduracak,dolu dolu yaşayacaksın.
Önünde engellerin,hedefine engel olamıyacak diye düşünecek,
Her adımı umuda atıp,yorulmadan gideceksin.
Seni her düşündüğüm zaman,
Kendimi senin yolunda görüyorum.
Sonumu senin kollarında,
Ecelimi avuçlarında düşünüyorum.