Ecelim, Acelem Şiiri - İdris Canbay

Emek vardı ne zamandır, daha sevginin ve paranın esemesi yokken
Cesur yüreklerin ürettiği, alev kadar kanlı, denizler kadar terlemiş
Ekmeği, buğusunda vaftiz eden,
Masum, üretken, ilahi..

Eceli ile susuzluğunu gideren
Cami ile kavgalı bir can yoldaşım olmadı hiçbir zaman
Ellerim soğuk metalden üretilmiş kadar mekanik, anlamsız, hissiz.
Lanetler ezberliyorum hala içimdeki ölümsüzlük tanrısına
İçimdeki tanrı da ölebilir mi?
Mabet sandığım büyük denizde öldüğüm gün gibi.

Atlas bir kumaş mı seriliydi büyük denizin yüzeyine
Cesaretin adını illa ben mi koymalıyım “ilk karşılaşma” diye
Eski bir ahitten öğrenmiştim, senin uzağını özlemeyi
Lerzan bir tanrının, içimdeki tanrı ile sevişirken ölmesi
Ellerini tutmamdan mıdır küçük denizde.
Meleğin saflığı ve tanrının açık sözlülüğü müdür öldüren…? ? ?