Ecele Koşarken Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Aç bak yüreğimi
Yokluğunda yüreğime kazıdım seni
Oku bak şiirlere yazdım seni.
Bak gökyüzüne gökkuşağı doğdu uğruna
Bak yıldızlar kayıyor senin dileğine
Bak fallar açılıyor senin için
Gülleri kokluyorum
Papatyaları yoluyorum uğruna...

Bak özlüyorum özlüyorum seni
Kadehlerde bile seni içiyorum
Bak gel odama
Duvarında kazınmış adın.
Resmini çizmişim boyamışım yüzünü
Gel bak parıldıyor gözlerin...
Bazen susuyorum karşında
Okşuyorum resmini
Hayaller kuruyorum iç çekiyorum
Odamda bile buram buram, aşkın kokuyor...

Bazen uğruna ölmeyi düşünüyorum
Haykırıyorum sessizce yüreğim kanıyor
Ölüm bile hafif kalıyor yokluğuna.
İçten içe tükeniyorum, bitiyorum özlemine
Sen bunları görmüyorsun
Sen bunları duymuyorsun
Sen bunları bilmiyorsun...

Benim hasretim
Kurumuş topraklara benzerken
Ben hazanı ben karakışı
Ben hasreti ben yangını yaşarken...
Ben ecele erken koşarken
Belki sen belki de sen
Ellere güller açıyorsun...