Umut ecel terleri dökerken konuştuk
Üç papazın sürgün yerindeki
Kaybolmayan izleri üzerinde buluştuk
Ortalıkta deniz kızı yoktu
Marmara zehirlenmiş yalnızdı
Üç papazın üç kilisesi de yalnızdı
Zeytin bağları yorgun
Kaşlarını çatıyordu
Mutluluk ecel terleri dökerken seviştik
Gözlerimiz aynı gülüyordu
Dillerimiz aynı söylüyordu
Ellerimiz sırılsıklam ağlıyordu
Tutturduk bir şarkı o da aynı
Orada kaldık halâ oradayız
Ecel ecel olduğuna utanıyordu…
Kayıt Tarihi : 13.3.2007 19:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!