Ecele Şiiri - Mete Güleç

Yine düşündüm dün gece,
Bir paket sigara, bir bardak çayla.
Yaşamak için sebep kalmamış bende;
Neden hâlâ buradayım, bilmiyorum bu gece.

Heyecan yok artık içimde,
Yüzüm asık, bir senedir gülmüyor bile.
Yalnız da değilim aslında… peki bu çile niye?
Hiçbir şey istemiyorum hayattan;
Beni alsın götürsün ecel, sessizce.

Ben kul muyum, köle mi?
Beynim çöplük, düşünceler çürük gibi.
Ben miyim gerçekten her şeyin sebebi?
Öyleyse bırakın… götürsün ecel beni.

Zincirlenmiş aklım, kalmış bir köşede;
Kurtaran yok, denemiyor bile kimse.
Bir yolum yok çıkmaya mutluluğa;
Beni alın… götürün artık,
Bu karanlığın bittiği bir ecele.